MENU
Boksy na kruszywo, wykonane przez nowego właściciela na nabrzeżu - mają też inne zastosowanie.

Dodał: stap° - Data: 2018-01-30 19:16:26 - Odsłon: 776
21 stycznia 2018

Data: 2018:01:21 13:38:00   Ogniskowa: 19.1 mm   Aparat: Canon PowerShot S3 IS   Przysłona: f/3.5   Ekspozycja: 1/125 s  


Port Malczyce – port rzeczny na Odrze w woj. dolnośląskim, w miejscowości Malczyce. Port jest położony we wschodniej części Pradoliny Wrocławskiej, na ujściu rzeki Średzka Woda do Odry.
Port tworzą dwa baseny portowe, z których północny został częściowo wykopany, a południowy to dawne koryto Odry, która kiedyś w Malczycach miała zupełnie inny przebieg. Dziś Średzka Woda wpływa do północnego basenu portowego, płynąc częściowo starym korytem Odry, ale niegdyś wpadała do dawnej Odry około 1000 metrów powyżej dzisiejszego swojego ujścia.
Obok portu, u ujścia Średzkiej Wody znajduje się stocznia rzeczna, Geneza
Rozwój wymiany handlowej na Śląsku i w Brandenburgii z wykorzystaniem Odry nastąpił, gdy w 1646 roku wygasła umowa między Wrocławiem i Frankfurtem nad Odrą[3]. Umowa mówiła, że z rzeki mogą korzystać jedynie mieszkańcy tych miast – nielegalnie płynące łodzie konfiskowano, bądź niszczono[3].
Malczyce były optymalnym miejscem do budowy portu, ze względu na położenie nad zakolem Odry oraz specyficzne ukształtowanie terenu[3]. Warunki terenowe umożliwały przeładunek towarów na naturalnych nabrzeżach, bez konieczności budowy urządzeń portowych[3]. Pod koniec XVII wieku Malczyce, podobnie jak kilka innych miejscowości, uzyskały prawo składowania nad rzeką materiałów[3].remontująca i produkująca barki i statków floty śródlądowej. Po zajęciu Śląska przez Prusy w 1740 roku, władze królewskie wykazały duże zainteresowanie górnictwem węglowym w rejonie Wałbrzycha[4]. Wydobycie węgla kamiennego stał się regaliami władcy[4]. 12 marca 1742 r. król Fryderyk Wilhelm IV Pruski podjął strategiczną decyzję o utworzeniu w Malczycach głównego składu węgla z Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego. Surowiec transportowany do jednego z największych w Prusach składów, był przeładowywany na barki i transportowany żeglugą śródlądową na pruskie rynki zbytu, między innymi do Berlina, Magdeburga i Poczdamu[3]. Od 1750 roku nad rzeką powstawały kolejne składnice opału – węgla kamiennego i drewna opałowego.
W 1769 roku w państwie pruskim wprowadzono dyrekcyjne zarządzanie kopalniami – utworzono Wyższy Urząd Górniczy dla Śląska[4]. Urząd, by zwiększyć możliwości zbytu coraz większych mas węgla, przystąpił w latach 80. XVIII wieku do budowy tzw. dróg węglowych (szós węglowych), finansowanych z zysków kopalni[4]. Drogi, budowane według najnowszych ówczesnych technologii, biegły z rejonów wydobycia węgla do największych okolicznych miast[4]. Jedna z takich dróg w 1790 r. połączyła zagłębie wałbrzyskie z malczyckim portem, w którym oprócz węgla i soli, gromadzili swoje towary kupcy z miast wzdłuż drogi: Strzegomia, Świdnicy i Wałbrzycha[3]. Wzdłuż szlaku powstały liczne przedsiębiorstwa przewozowe, trudniące się transportem przy pomocy zaprzęgów konnych. Przewóz towarów prowadzili często swoimi furmankami zamieszkali przy trasie chłopi. Drogę węglową do Malczyc przemierzało pod koniec XVII wieku ponad 10 000 wozów z węglem rocznie. W 1843 r. przedstawiciele szczecińskiego rodu przemysłowców Toepfferów, założyli w Malczycach firmę Toepffer i synowie zajmującą się spedycją. Rok później, w 1844 r. do Malczyc dotarła pierwsza linia kolejowa – ostatecznie był to fragment połączenia Wrocławia z Berlinem i Dreznem, uruchomiony 19 października 1844 r. Budowniczowie z Towarzystwa Kolei Dolnośląsko–Marchijskiej przykładali dużą wagę do takiego wytrasowania linii, by przebiegała możliwie blisko malczyckiego portu[10]. Aby to osiągnąć, zrezygnowano m.in. z poprowadzenia linii bezpośrednio przez miasto Środa Śląska[10].
Pod koniec wieku, w 1895 roku, powstało w końcu postulowane już w 1816 r., a więc przed powstaniem pierwszych linii kolejowych w Prusach, Połączenie kolejowe zagłębia wałbrzyskiego z Malczycami, pokrywające się z przebiegiem dawnej drogi węglowej[11]. Niebawem zaś, w latach 1896–1898 wybudowano nowoczesny przeładunkowy port śródlądowy, jeden z największych na Śląsku[3]. Wybudowano dwa baseny portowe – jeden z poszerzenia ujścia Średzkiej Wody oraz drugi, całkowicie nowy, wykopany w pobliżu[1]. Port należał do państwa i podlegał Urzędowi Budownictwa Wodnego w Ścinawie z siedzibą w Malczycach[3]. Kierownik urzędu pełnił jednocześnie funkcję kapitana portu[3]. Początkowo, port posiadał moc przeładunkową wynoszącą blisko 13 000 ton rocznie[3]. Załoga liczyła 50 osób. Po uruchomieniu nowego portu, w Malczycach działały trzy firmy spedycyjne[3]. Śląska Kompania Parowcowa oraz Zrzeszenie Parowcowe Niemieckich Statków Śródlądowych posiadały w porcie swoje urządzenia nabrzeżne oraz spichlerze[3]. Największą pozostawała jednak firma Toepffer i synowie, która z biegiem czasu rozwinęła się i stała jednym z największych przedsiębiorstw w branży[3]. Toepfferowie posiadali w porcie własne dźwigi, spichlerze i silosy[3]. W 1905 r. firma doprowadziła linię kolejową z malczyckiej stacji bezpośrednio do portu, wyposażając nabrzeże w wywrotnice wagonowe. Najnowocześniejsze na tamte czasy urządzenie mogło w ciągu godziny obsłużyć 20 wagonów[3].
Inwestycje sprawiły, że Malczyce stały się istotnym punktem przeładunkowym[3]. W szczytowym okresie rozwoju kolej docierała do tutejszego węzła z pięciu kierunków – oprócz linii wrocławsko–berlińskiej i "wałbrzyskiej", w 1902 r. prywatne spółki doprowadziły linię z Jawora, następnie z Wołowa. Z pociągów na statki przeładowywano, oprócz węgla, wałbrzyski koks, granit ze Strzegomia, a także produkty lokalnej gospodarki: cegłę, cukier, mąkę, suszone wysłodki i zboże[3]. Ze statków na pociągi przeładowywano natomiast m.in. nawozy sztuczne, papier, paszę, proszek do prania, stal, żelazo[3].
W porcie stacjonowały jednostki Urzędu Budownictwa Wodnego w Ścinawie - koparki, pogłębiarki, barki i łodzie motorowe - oraz łodzie policji rzecznej[3]. Własną rampę załadunkową w porcie posiadała również malczycka cukrownia.1 kwietnia 1939 założona została spółka, której zadaniem była rozbudowa południowego basenu portowego[3]. Zaplanowane, bliskie realizacji prace, przerwała II wojna światowa. W latach czterdziestych XX wieku, w Malczycach działało 69 armatorów, spośród których czterech posiadało barki mechaniczne, a 65 - barki bez napędu[3]. Funkcjonował również Zakład Żeglugowy z dwiema łodziami osobowymi oraz holownikiem, prowadzący połączenia drogą wodną do Głogowa, Ścinawy, Lubiąża i Brzegu Dolnego, Jeszcze w latach 50. XX wieku, w porcie przeładowywano 100 000 ton ładunku rocznie[1]. Budowa stopnia wodnego Brzeg Dolny w połączeniu z zaniechaniem dalszej kanalizacji rzeki spowodowała jednak nasilenie erozji dennej - zjawiska typowego dla odcinków rzek położonych poniżej ostatniego stopnia kaskady[12]. Skutkiem tego, systematycznie zmniejszała się głębokość tranzytowa i lustro wody w rzece, powodując trudności w żegludze śródlądowej.Aby zachować żeglowność Odry, w 1975 r. zaprojektowano budowę stopnia wodnego Malczyce w pobliżu miejscowości Rzeczyca[12]. Elementem budowy miał być kanał lateralny, skracający drogę wodną o 4 kilometry i omijający Malczyce[12]. Inwestycja, w planowanym kształcie, nigdy nie wyszła poza sferę planów. /za Wikipedia/

  • /foto/3729/3729284m.jpg
    1910
  • /foto/9531/9531430m.jpg
    1910
  • /foto/8185/8185289m.jpg
    1910 - 1914
  • /foto/10318/10318312m.jpg
    1915 - 1930
  • /foto/8759/8759706m.jpg
    1919
  • /foto/428/428761m.jpg
    1920 - 1945
  • /foto/5832/5832234m.jpg
    1925
  • /foto/6807/6807444m.jpg
    1926
  • /foto/394/394528m.jpg
    1930 - 1934
  • /foto/5600/5600813m.jpg
    1930 - 1934
  • /foto/3377/3377586m.jpg
    1930 - 1940
  • /foto/10368/10368427m.jpg
    1930 - 1944
  • /foto/10365/10365450m.jpg
    1930 - 1945
  • /foto/3605/3605555m.jpg
    1931
  • /foto/10345/10345666m.jpg
    1935 - 1940
  • /foto/5192/5192896m.jpg
    1938
  • /foto/428/428681m.jpg
    1941
  • /foto/247/247523m.jpg
    1942
  • /foto/5449/5449727m.jpg
    1958 - 1960
  • /foto/5449/5449778m.jpg
    1958 - 1960
  • /foto/4042/4042585m.jpg
    1984
  • /foto/4042/4042587m.jpg
    1984
  • /foto/3272/3272944m.jpg
    2003
  • /foto/45/45424m.jpg
    2005
  • /foto/45/45425m.jpg
    2005
  • /foto/45/45426m.jpg
    2005
  • /foto/45/45427m.jpg
    2005
  • /foto/45/45430m.jpg
    2005
  • /foto/7771/7771863m.jpg
    2007
  • /foto/7771/7771864m.jpg
    2007
  • /foto/7771/7771865m.jpg
    2007
  • /foto/215/215753m.jpg
    2008
  • /foto/215/215757m.jpg
    2008
  • /foto/5000/5000524m.jpg
    2014
  • /foto/5548/5548341m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548353m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548391m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548400m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548418m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548426m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548467m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548494m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548940m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548947m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548951m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548957m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548959m.jpg
    2015
  • /foto/5548/5548963m.jpg
    2015
  • /foto/5549/5549943m.jpg
    2015
  • /foto/6426/6426262m.jpg
    2016
  • /foto/6426/6426263m.jpg
    2016
  • /foto/6426/6426265m.jpg
    2016
  • /foto/7058/7058524m.jpg
    2018
  • /foto/8059/8059904m.jpg
    2019
  • /foto/8059/8059919m.jpg
    2019
  • /foto/8831/8831143m.jpg
    2020

stap°

Poprzednie: Dom nr 14 Strona Główna Następne: Ochotnicza Straż Pożarna w Rząśniku


Fritz | 2019-02-05 07:05:49
Klocki LEGO :)